Δευτέρα 24 Ιουλίου 2017

Την Τετάρτη 26 Ιουλίου πανηγυρίζει ο Ιερός Ναός της Αγίας Παρασκευής στον πάνω Δραπανιά την παραμονή στις 7:30 μ.μ.


Την Τετάρτη 26 Ιουλίου πανηγυρίζει ο Ιερός Ναός της Αγίας Παρασκευής στον πάνω Δραπανιά την παραμονή στις 7:30 μ.μ. θα τελεσθεί πανηγυρικός εσπερινός και την ημέρα της εορτής Όρθρος - Θεία Λειτουργία στις 7:00 π.μ.

Μετά τον εσπερινό και την Θεία Λειτουργία θα προσφερθεί παραδοσιακό κέρασμα.

Σάββατο 22 Ιουλίου 2017

ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ στα ΝΩΠΗΓΕΙΑ

Την Πέμπτη 27 Ιουλίου πανηγυρίζει ο Ιερός Ναός του Αγίου Παντελεήμονος στα Νωπήγεια Κισάμου. 
Την παραμονή στις 8:00 μ.μ. θα τελεσθεί πανηγυρικός εσπερινός μετ' αρτοκλασίας 
και την ημέρα της εορτής
 Όρθρος - Θεία Λειτουργία στις 7:00π.μ.

Μετά τον εσπερινό και την Θεία Λειτουργία
 θα προσφερθεί παραδοσιακό κέρασμα. 


Δευτέρα 17 Ιουλίου 2017

Την Πέμπτη 20 Ιουλίου πανηγυρίζει ο Ιερός Ναός του Αγίου Ενδόξου Προφήτου Ηλιού του Θεσβίτου...

ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ
 
Την Πέμπτη 20 Ιουλίου πανηγυρίζει ο Ιερός Ναός του Αγίου Ενδόξου Προφήτου Ηλιού του Θεσβίτου στο Κολένι Κισάμου. 
Την παραμονή στις 7:30 μ.μ. θα τελεσθεί πανηγυρικός Εσπερινός μετ’ αρτοκλασίας και την ημέρα της εορτής Όρθρος – Θεία Λειτουργία στις 7:00 π.μ.
Το απόγευμα (Πέμπτη 20 Ιουλίου) στις 7:30 μ.μ. θα τελεσθεί πανηγυρικός Εσπερινός μετ’ αρτοκλασίας στον Ιερό Ναό του Αγίου Ενδόξου Προφήτου Ηλιού του Θεσβίτου στα Νωπήγεια
( οικισμός HELLENIK HOMES)
 
 
Το Σάββατο 22 Ιουλίου θα τελεσθεί
Όρθρος – Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Δραπανιά και την Κυριακή 23 Ιουλίου στον Ιερό Ναό Αγίου Ιωάννου Θεολόγου στα Κοτσιανά στις 7:00 π.μ.( Μνημόσυνα).
π. Αλέξανδρος τηλ.:6937907365

Πέμπτη 13 Ιουλίου 2017

Κυριακή 16 Ιουλίου Όρθρος - Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Δραπανιά

  Το λάδι και οι συμβολισμοί του

  Στην Παλαιά Διαθήκη, ο καρπός της ελιάς αποτελούσε βασικό στοιχείο διατροφής, μέσο φωτισμού, καλλωπισμού αλλά και θεραπείας εξαιτίας των μαλακτικών του ιδιοτήτων.Μάλιστα, σύμφωνα με την θεοκεντρική σκέψη των Εβραίων, η πλούσια σοδειά σε λάδι φανέρωνε τη θεία ευμένεια που απηχούσε όχι μόνο στο οριζόντιο επίπεδο της ενδοκοσμικής ευημερίας αλλά και στην κάθετη διάσταση της εσχατολογικής τελείωσης.
Στην ίδια συνάφεια, ο καρπός της ελιάς συμβόλιζε την ειρήνη και τη συμφιλίωση του ανθρώπου και σύνολης της κτίσης με τον Δημιουργό. Εξαιτίας της κομβικής σημασίας του για την ιστορική επιβίωση του εβραϊκού λαού και του πλούσιου θεολογικού του συμβολισμού, το λάδι χρησιμοποιείτο στη λατρεία και περιλαμβανόταν στις θρησκευτικές προσφορές της πιστεύουσας κοινότητας, η οποία με τον τρόπο αυτό επιβεβαίωνε την πεποίθησή της ότι όλα τα αγαθά προέρχονται και ευλογούνται από το Θεό.
Συνεκδοχικά, οι Εβραίοι θεωρούσαν τη στέρηση γης και την ανεπαρκή σοδειά σε λάδι αποτελέσματα της απομάκρυνσης του ανθρώπου από το Θεό. Ο σημαντικότερος, πάντως, θεολογικός συμβολισμός του λαδιού στην παλαιοδιαθηκική θεολογία συνδέεται με την χρίση των ανθρώπων που διαδραμάτιζαν έναν ιδιαίτερο ρόλο στη θεία οικονομία, δηλαδή των ιερέων, των αρχιερέων και των προφητών. Τέλος, η χρήση αρωματισμένου λαδιού εκ μέρους των Εβραίων, αισθητοποιούσε την εσωτερική ευφροσύνη τους και η οποία συνυφαίνεται με την εσχατολογική προσδοκία του Μεσσία.
Οι ποικίλες χρήσεις του λαδιού και οι θεολογικές αντιλήψεις που εντοπίζονται στην Παλαιά Διαθήκη σχετικά με το λάδι επιβιώνουν στην Καινή, εμπλουτισμένες όμως με ένα ρωμαλέο χριστοκεντρικό και αγιοπνευματικό περιεχόμενο. Εδώ, η θεραπευτική διάσταση του λαδιού συνδέεται με την πνευματική δύναμη της ευαγγελικής αλήθειας. Οι μαθητές του Χριστού χρησιμοποιώντας χρίσματα ελαίου εκδιώκουν τα ακάθαρτα πνεύματα και θεραπεύουν τους ασθενείς. Επίσης, αρωματικό λάδι χρησιμοποιείται για λόγους καλλωπιστικούς και υγιεινής: είτε σε ατομικό επίπεδο, είτε ως δείγμα κοινωνικής φιλοφρόνησης είτε και στη φροντίδα των νεκρών.
Τέλος, στην Καινή Διαθήκη γίνεται λόγος στη χρίση του Ιησού, μια πράξη που υπογραμμίζει το βασιλικό Του αξίωμα και προαναγγέλει την διάδοση του ευαγγελικού μηνύματος στην οικουμένη. Επιπλέον, η πράξη αυτή συνδέεται με τις μεσσιανικές εσχατολογικές αντιλήψεις της Παλαιάς Διαθήκης, οι οποίες βρίσκουν την πληρότητά τους στο πρόσωπο του Θεανθρώπου, ο οποίος αναγνωρίζεται ως ο κατ’ εξοχήν εκλεκτός του Θεού, «ο Χριστός».
Σύμφωνα με τη συμβατική και εν πολλοίς σχολ(αστ)ική κατηγοριοποίηση των μυστηρίων, το λάδι χρησιμοποιείται σε τρία απ’ αυτά: στο βάπτισμα, στο χρίσμα και στο ευχέλαιο.
Στο βάπτισμα, ο ιερέας αφού ευλογήσει το νερό, το μυρώνει με λάδι. Κατόπιν, σημειώνει σταυροειδώς με μύρο το σώμα του βαπτιζομένου. Πρόκειται για μια συνήθεια που ανάγεται στην πρακτική της αρχαίας Εκκλησίας, η οποία στο μύρο αυτό έβλεπε την επισφράγιση των εξορκισμών που γίνονταν στους κατηχουμένους. Σύμφωνα με την πατερική θεολογία, αυτή η διαδικασία αισθητοποιεί τη θέληση του κατηχουμένου να εγκαταλείψει την «αγριέλαιον» της πνευματικής άγνοιας και να εγκεντρισθεί την «Καλλιέλαιον κοινωνός γενόμενος της αληθινής ελαίας», δηλαδή της Εκκλησίας.
Η συγκεκριμένη χρήση του λαδιού προϋποθέτει επίσης τις ιαματικές ιδιότητές του: ο κατηχούμενος εισάγεται στο «πανδοχείον» της Εκκλησίας, προκειμένου να ιαθεί από τα τραύματα και τους μώλωπες της αμαρτίας. Επίσης, αυτό το λάδι επικαλείται το θείο έλεος και συμβολίζει τη θεία καταλλαγή, και για το λόγο αυτό ονομάζεται και «έλαιον αγαλλιάσεως»: είναι το λάδι που προκαλεί το σκίρτημα της εσωτερικής ευφροσύνης του ανθρώπου που επιστρέφει στο Θεό.
Παραμένοντας στο ίδιο μυστήριο, ανιχνεύει κανείς τη γόνιμη επίδραση της προχριστιανικής χρήσης του λαδιού στη χριστιανική θεολογία. Όπως οι αθλητές της αρχαιότητας αλείφονταν με λάδι, έτσι και ο νεοφώτιστος αλείφεται με το «επορκιστόν έλαιον», προκειμένου να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες του ισόβιου πνευματικού του αγώνα. Η επάλειψη όλου του σώματος του κατηχουμένου με λάδι φανερώνει επίσης την πλήρη του αναγέννηση και την ένταξή του στο σώμα της Εκκλησίας.
Στη συνέχεια στρέφουμε προσοχή μας στις διατροφικές συνήθειες του ορθόδοξου πιστού, όπου η κατανάλωση ή η νηστεία του λαδιού κατέχει μια σημαντική θέση. Ήδη στις αρχές του 20ου αιώνα, σύμφωνα με τη Διδαχή των Δώδεκα Αποστόλων, οριζόταν νηστεία για τις «Τετράδες και Παρασκευές» όλου του έτους, εκτός από εκείνες που έπονται των δύο κορυφαίων εορτών, των Χριστουγέννων και του Πάσχα.
Ωστόσο, οι Πατέρες τονίζουν ότι η νηστεία δεν αποτελεί αυτοσκοπό αλλά πολύτιμο μέσο άσκησης για τον πνευματικό αγώνα του πιστού. Αυτό φανερώνεται και από τις ποικίλες διαβαθμίζεις και αποχρώσεις στην αυστηρότητα εφαρμογής της νηστείας, τόσο σχετικά με τη χρονική διάρκεια όσο και με την ποιότητα των επιτρεπόμενων τροφών. Εφ’ όσον η νηστεία δεν αποτελεί αυτοσκοπό αλλά μέσο, αποτελεί παρέκκλιση τόσο να αντιμετωπίζεται ως ένα μέσο θρησκευτικού πρωταθλητισμού όσο και να απολυτοποιείται.
Γνώμονας για την εφαρμογή της είναι η εκκλησιοποίηση του πιστού και όχι η ασκητική του (αυτο) επιβεβαίωση. Για το λόγο αυτό, εκτός από τους κανόνες που αναφέρονται σε αποχή από ελαίου και οίνου, υπάρχουν και κανόνες που αποτρέπουν από ακρότητες, επιβάλλοντας μάλιστα την κατάλυση κάποιων τροφών, και κυρίως του λαδιού, όταν οι ημέρες της νηστείας συμπίπτουν με τη μνήμη κάποιου μεγάλου Αγίου ή μιας σημαντικής γιορτής. Στην ίδια συνάφεια, οι κανόνες απαγορεύουν την τήρηση νηστείας κατά τη διάρκεια του Σαββάτου και της Κυριακής, εφ’ όσον ο πιστός καλείται να βιώσει τον αναστάσιμο χαρακτήρα των ημερών αυτών ακόμη και μέσω της διατροφής του.
Όπως προελέχθη, η νηστεία είναι ένα μέσο άσκησης που βοηθά τον πιστό στον πνευματικό του αγώνα. Για το λόγο αυτό, εκτός από τις συγκεκριμένες περιόδους του λειτουργικού έτους που επιβάλλεται νηστεία, αυτή μπορεί να επιβληθεί και σε ατομικό ή συλλογικό επίπεδο σε κάποιες έκτακτες περιστάσεις. Έτσι, ενδέχεται να οριστεί ως μέσο για την αντιμετώπιση μιας έκτακτης πνευματικής ανάγκης ή ενός φυσικού κακού, να οριστεί από τον πνευματικό καθοδηγητή στον εξομολογούμενο ως επιτίμιο ή ως μέσο προετοιμασίας για τη συμμετοχή του στα μυστήρια. Η νηστεία, και κυρίως αυτή που αφορά το λάδι και το κρασί, είναι συνεπώς μία θεμελιώδης ασκητική που συμβάλλει του πιστού στη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας.
 www.imks.gr
Π. Υφαντής 
 afisa ek 17